Doorgaan naar hoofdcontent

Vrijdag 15 april / dag 13 - naar Davis Mountains

Na een verkwikkende nachtrust, een goed ontbijt en zelfs voor Eline al een paar baantjes zwemmen zijn we weer verder gegaan met ons tijdelijk nomaden-bestaan. We vervolgen onze weg op highway 170 vanuit Lajitas naar het westen. Deze schitterende weg volgt de loop van de Rio Grande door het Big Bend Ranch State Park. Je rijdt dan weer hoog boven de rivier dan er weer pal naast, de weg lijkt wel een achtbaan en is, zeker met onze 35' lange camper best avontuurlijk. Onderweg zien we talloze roadrunners maar ook weer Javelinas, net voor deze weg in Presidio eindigt zelfs een heel pak met jonkies, prachtig! Na Presidio, een stadje van enig formaat op de mexicaanse grens rijden we noordwaarts richting Marfa. Het laatste gedeelte van deze circa 100 km (en verder geen dorp langs de weg) voert vanuit een stukje gebergte en je ziet de kaarsrechte weg dan voor je liggen door een vlakte zo groot als ik nog niet eerder heb gezien. Marfa zijn we snel doorkruist en daarna is Fort Davis het doel. Hier doen we nog wat kleine boodschappen en bezoeken we het Fort Davis National Monument, een oud militair fort dat in de negentiende eeuw van enige betekenis was en waar regimenten met alleen afrikaans-amerikaanse soldaten gelegerd waren. Een aantal van de barakken en gebouwen, o.a. manschapsverblijven, officiersverblijven en delen van het hospitaal, zijn heringericht en zo ontstaat een leuk beeld van hoe het toen moet zijn geweest. We zijn nu al dichtbij de Davis Mountains waar we in het statepark een campingplaats hebben. We installeren ons en genieten de rest van de middag met een goed boek van het zonnetje. Om half zeven 's avonds vertrekken we weer naar het 13 mijl verderop gelegen McDonald Observatory, waar we hebben ingetekend op een "Twilight" lezing en later op de avond de "Star Party". Naar blijkt beide uitverkocht, dus goed dat we hadden gereserveerd. De lezing is erg leuk gedaan met veel interessante informatie over de maan. Gezien de maan nu op weg is naar vol, is het buiten behoorlijk licht en focust men vandaag op de maan. Na negenen vervolgen we naar buiten, eerst in een amphitheater, waar iemand van dit planetarium op informatieve maar ook komische manier ons een kijkje geeft op sterren, planeten en de maan. Door middel van een laserpen leert hij je de diverse clusters ontdekken en daarna is er tijd om langs een 7-tal opgestelde telescopen te gaan waar je een blik kunt werpen op delen van de maan, op de planeet jupiter met vier van z'n manen en op sterren-nevels in de "zeven zusters". Ondanks de 350 bezoekers loopt alles redelijk gesmeerd en krijgen we alles te zien, super tof! In het pikkedonker rijden we terug naar de campground.

short english translation

today we driver on highway 170 along the rio grande to presidio, a border-place further to the west. awesome road, adventurous for our large rv and sometimes we are high up and sometimes just next to the river. from presidio northbound to marfa, sometimes the road here is just one straight line, a total of 100 km's without villages. finally we reach fort davis where we visit a national monument. this is
an old fortress where back in de 19th century, armies were placed consisting of all-black soldiers.
 of the barracks and parts of the hospital are refurbished and all in all it gives a little insight in how things must have been back then.
we install ourselves at the nearby davis mountains statepark campground and enjoy the sunny wheather. in the evening we drive to the mcdonald observatory where we take part in a "twilight" presentation on the moon, and lateron visit the "star part" where you get to know more about what is up in the sky, and where we have the chance to look at jupiter, the moon and various nebulas through seven mounted telescopes.


The road to Presidio
Fort Davis
Starparty


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 3 / South Dakota

Allebei een prima nacht geslapen. De vermoeidheid won het deze keer van de biologische klok... heerlijk geslapen tot een uur of 6 in de ochtend, dus al 1 uur in de middag in NL. Ontbijten in de lodge kon vanaf 7 uur en was goed verzorgd. We maken kennis met andere Apollo/Star RV huurders, die ook vandaag hun camper ophalen. Twee jonge stellen, allebei straks op weg naar Los Angeles. Rond 8 uur gaan we eens kijken op het naastgelegen terrein van Winnebago. Er is een tijdelijk kantoortje ingericht en we worden ontvangen met koffie en koeken. De andere stellen uit het hotel zitten er ook al. Bijna meteen worden we geholpen met het inchecken en de papierwinkel en na een half uur zijn we op weg naar ons mobiele home voor de komende weken. Het is dit keer de kleinste camper geworden, een 22ft. Maar... voor onze begrippen is het nog een aardig apparaat. bij Winnebago in Forest Ciy, water tanken Ze heet Minnie Winnie, en omdat het dit keer een "kleintje" is, dopen we haar Ieni

Door Navajo Country

We hadden eerst nog het vage idee om de zonsopkomst in de canyon mee te maken echter de vermoeidheid won vannacht. Wel weer vroeg wakker, maar het was al licht... en koud! Voor het eerst doen we de kachel even aan in de camper om op temperatuur te komen. Na het ontbijt ruimen we op, en doen de routine voor vertrek waarbij hier eigenlijk alleen de slide-out wordt ingeschoven. We rijden richting de oost-uitgang van het Park en daarbij rijd je langs de rim met diverse stop- en uitzichtpunten. Ook bezoeken we een museum en ruine van een oude indianen nederzetting en maken de laatste stop in he Park bij Desert View, waar (voor de toeristen) ooit een uitzichttoren is neergezet. Aan de binnenkant is deze beschilderd door indianen, maar het blijft een beetje nep.. De uitzichten blijven magnifiek, bij elke stop weer een andere invalshoek, soms andere kleuren en vormen, het verveelt nooit.. Desert View, Grand Canyon Uiteindelijk rijden we het park uit en kom je meteen in Navajo land

Dinsdag 26 / Woensdag 27 april / dag 24 & 25 - going home

Na een uitgebreid ontbijt in het Hilton LAX hebben we de huurauto ingeleverd en zijn we met de shuttle bus afgezet op het vliegveld. Helaas hadden we al melding van KLM dat de vlucht vertraagd was van 13.45 tot 15.00 uur dus tijd genoeg. Maar met wat inkopen en een Starbucks bezoek ging de tijd redelijk vlot. Uiteindelijk om 15.45 vertrokken. Het blijft een lange zit - na 10 uur en 20 minuten geland op Schiphol waar we werden verwelkomd door onze dochters en a.s. schoonzoon Elco. Net na de middag waren we thuis, eerst maar eens een lekker bakkie koffie en herenigd met de poezen en daarna snel onze hond Abby opgehaald, ook een mooie hereniging! Wel even wennen aan de hollandse weersomstandigheden, zo koud hebben we het daar zelfs 's nachts niet gehad... Kunnen terugkijken op een prachtige vierde Amerika reis, een die zeker voor herhaling vatbaar is! We hebben de nodige mijlen weggedraaid maar het was een mooie ervaring in onze "bus". Heel erg mooi natuurschoon gezien en e