Doorgaan naar hoofdcontent

Zondag 17 april / dag 15 - naar White Sands

Alweer zondag, de laatste hele week breekt aan.. We vertrekken in de ochtendkoelte vanuit Carlsbad naar Artesia en slaan linksaf richting Alamogordo. Om de paar mijl staan enorme waarschuwingsborden over de steile afdaling vanuit de bergen bij Cloudcroft naar Alamogordo in het dal. Erg vreemd want het is hier nog zo plat als een dubbeltje, maar Cloudcroft is nog zo'n 200 km verder.. Boerenland alom maar gaandeweg wordt het eerst heuvelachtig en dan bergachtig en verandert ook de vegetatie van typisch woestijn naar alpien. Naaldbomen geen gebrek en inmiddels doet het wat zuid-duits aan. We maken een stop in Cloudcroft op zo'n 2600 meter. Een wintersport dorp in western sfeer zeg maar. Heel veel winkeltjes en ook een bakkertje waar de echte koffie en eigen gemaakte donuts er wel in gaan. Dan begint de afdaling waar al 200 kilometer terug zo voor gewaarschuwd werd. Bij vlagen is 'ie zes procent en we komen met Troy geen moment in de problemen. Je hebt soms prachtige uitkijkjes het enorme dal in waar je de woestijn White Sands als enorme witte deken ziet liggen. We arriveren in de eerste behoorlijke stad sinds San Antonio, Alomogordo. Hier is ook de Holloman Airforce base gelegen en in de White Sands is tevens een "missile range" waar raketten worden getest. We kamperen vannacht een stuk buiten de stad in Oliver Lee Memorial State Park en gaan daar eerst heen om een (ontzettend scheef maar alles is hier scheef) plekje vast te leggen. Na de lunch verkassen we met Troy naar White Sands National Monument waar dankzij de National Park week de toegang weer gratis is. Er gaat hier een 13 mijl lange loopweg door de White Sands, een woestijn van gips dat hier vanuit een zee miljoenen jaren geleden achter is gebleven en zich langzaam vanuit het overblijfsel van de zee, een nabijgelegen meer, met de wind mee heeft verplaatst. De enorme gipsduinen verplaatsen zich nog steeds. Een bizar gebied, enorm uitgestrekt en dan te bedenken dat je hier nog maar een klein stukje doorheen kunt rijden. Vanuit de ruimte is awhite Sands te onderscheiden. We stoppen een aantal keer om de duinen in te lopen en hopen wat leven te ontdekken (er komen hier witte hagedissen, schorpioenen en slangen voor) maar behalve heel veel torren en een eenzame woestijnhaas hebben we geen wild ontdekt. De wandelingen die we doen zijn absoluut indrukwekkend. We komen ook nog een Amerikaan tegen die z'n kameel uitlaat, ach je moet wat op een zonnige zondagmiddag! We besluiten te blijven tot zonsondergang en warmen spaghetti resten op in de pan als avondmaal, zo makkelijk je eigen huis bij je te hebben! De zonsondergang is prachtig maar halverwege worden we toch wel gemaand door de ranger die hier voorbij rijdt met een geluidsinstallatie om het park te gaan verlaten. We gehoorzamen maar en zien dus eigenlijk het mooiste niet, als de zon al onder is. In het donker komen we weer op de camping
aan en op goed geluk zetten we Troy neer, die staat zo scheef als een hoepel maar goed, het is maar voor 1 nacht!

short english translation

we depart early in the morning cold via Artesia to Cloudcroft in the Lincoln National Forest. Endless flat roads and farmland but gradually the hills come to sight and lateron real mountains, also the vegetation changes from desert into alpine. Cloudcroft is a wintersports village in western style. A long and steep decent brings us to Alamogordo where we stay outside the town in Oliver Lee Memorial State Park. We reserve a place for the night and after lunch depart to White Sands National Monument where gypsum dunes in the desert can be found for miles and miles and miles. We drive a loop road through the park, make some beautiful hikes and even meet a guy with a camel.. We have dinner with leftovers and await the sun to set during which event we have to leave since the park is
closing. We arrive at campground in pitchdark and try to park Troy but he is standing at a hopeless
angle... but for one night only so who cares!








Reacties

Populaire posts van deze blog

Whales!

Y'all good? Prima geslapen de eerste nacht in de RV. 't Was redelijk fris toch wel, maar met een dekentje extra een kniesoor die daar op let.. Vanochtend al vroeg wakker, we komen nog niet in het juiste ritme, en dus ook al vroeg langs de Walmart in Marina om nog wat keuken toebehoren aan te schaffen. Hebben ook nog gekeken naar Ipad 2 en de new Ipad waarvan de prijsverschillen met NL toch behoorlijk zijn, echter ze waren er niet op voorraad (beter voor de portemonnaie ook..). Daarna op pad naar Monterey en ingescheept op de "Princess Monterey" voor onze whale watch. Het weer was goed, na de ochtendmist klaarde het op, maar op zee kwam de mist wel af en toe weer terug en de zee was ook behoorlijk "choppy" zoals ze dat hier zeggen. Bij het uitvaren zien we ontelbare sealions. Sealions op Fisherman's Wharf Monterey Eenmaal op zee in de Baai van Monterey hebben we ook al snel onze eerste walvis gespot, een Humpback Whale oftewel een bultrug in go...

Dag 1-2 / Forest City, Iowa

Op zaterdag 29 april zijn we voor ons doen heel relaxed op pad gegaan. Onze hond weggebracht naar haar logeeradres bij kennissen in de buurt, en daarna op pad naar Dusseldorf, waar we een nacht in het Maritim Hotel op het vliegveld slapen. Kwamen er aan het eind van de middag aan, en hebben een hapje gegeten met onze dochter en een vriend, die onze auto mee terug nemen. Het hotel bleek een mooi zwembad en droge en natte sauna te hebben, dus daar hebben we nog even gebruik van gemaakt. Goed voor m'n verkoudheid.. Op tijd onder de wol, morgen 08.15 vliegen we, eerst naar Amsterdam. Zaterdag 30 april. Op tijd wakker vanochtend. Een kort loopje brengt ons in de terminal en we geven onze koffers af bij een lege KLM balie. Ook de security check verloopt mega-snel en daarna hebben we zeeen van tijd voor een ontbijtje. De vlucht naar Amsterdam duurt zo'n half uur, het vliegtuig is naar ons gevoel langer bezig met de aanloop naar Schiphol dan met de rest van de vlucht. We waren...

Dag 3 / South Dakota

Allebei een prima nacht geslapen. De vermoeidheid won het deze keer van de biologische klok... heerlijk geslapen tot een uur of 6 in de ochtend, dus al 1 uur in de middag in NL. Ontbijten in de lodge kon vanaf 7 uur en was goed verzorgd. We maken kennis met andere Apollo/Star RV huurders, die ook vandaag hun camper ophalen. Twee jonge stellen, allebei straks op weg naar Los Angeles. Rond 8 uur gaan we eens kijken op het naastgelegen terrein van Winnebago. Er is een tijdelijk kantoortje ingericht en we worden ontvangen met koffie en koeken. De andere stellen uit het hotel zitten er ook al. Bijna meteen worden we geholpen met het inchecken en de papierwinkel en na een half uur zijn we op weg naar ons mobiele home voor de komende weken. Het is dit keer de kleinste camper geworden, een 22ft. Maar... voor onze begrippen is het nog een aardig apparaat. bij Winnebago in Forest Ciy, water tanken Ze heet Minnie Winnie, en omdat het dit keer een "kleintje" is, dopen we haar Ieni...