Doorgaan naar hoofdcontent

Woensdag 6 april / dag 4 - to the Natchez Trace Parkway

Eerst even een korte update vanuit Natchez/Vidalia, we hebben weer wifi dus blog gepost, ik heb alleen wat moeite met opstellen tekst op de ipad, en nu staat de tekst er twee keer, en ik kom niet meer onderaan de pagina om te deleten...

Het vroege wakker worden zit er nog steeds in, dus op tijd weer onderweg. Eerst getankt, Troy "loopt" 1 liter op 3 km maar tegen een gallonprijs loodvrij usd 1,99 is euro 0,46 per liter is dat nog wel te doen. We tankten 56 gallon / 257 liter met nog een kwarttank vol.
Daarna was de tussenbestemming Bowling Green, waar we bij een RV dealer de boel hebben laten "dewinterizen", en kunnen we nu eindelijk ergens water innemen en gaan gebruiken.
Ook in Bowling Green vonden we de Lost River Cave, waar we met een bootje een onderaardse rivier door de grotten hebben bevaren, indrukwekkend! En dus toch nog grotten gezien in dit karst-gebied.
Op naar de vierde staat in onze 11 states tour, Tennessee. Eerst bij een welcome center wat informatie ingeslagen en geluncht in de camper. De al aanwezige dreigende wolken ontladen zich nu dan toch met een klap onweer en enorm veel wind. We passeren Nashville en sturen aan op de Natchez Trace Parkway. Dit is een ca. 700 km lange parkweg, die door de National Park Service wordt beheerd en die loopt van Nashville tot aan Natchez in het zuiden van Mississippi. Het is een oude handelsroute en zou zelfs al door de oorspronkelijke amerikaanse inwoners voor de komst van de europeanen zijn gebruikt als route.




Langs de weg is veel historie en kun je hier en daar een wandelingetje maken of een park of monument bezoeken. We zijn van plan deze weg tot het eind te volgen. De kilometers moeten we toch maken en dan is het wel zo leuk om een door het landschap en door bossen slingerende weg te volgen zonder vrachtverkeer in plaats van de drukke en monotone interstates. We maken stops bij twee watervallen en worden bij de tweede overvallen door een onweersbui.







Einddoel was het Merriwether Park waar een primitieve camping is, of anders een commerciele KOA camping daar in de buurt, zodat we eindelijk water in kunnen nemen. In een van de enorme hoosbuien klapt de linker ruitenwisser dubbel, althans, het blad schiet van de houder...


Gelukkig is de voorruit enorm en zie je toch nog wel wat er op de weg gebeurt (dat is hier niet zoveel want we hebben gemiddeld een tegenligger per 20 kilometer). We stoppen in het Merriwether Park op de campground en proberen het blad weer vast te krijgen, maar dat lukt niet zo erg. Helaas is hier op de camping geen watervulpunt en dus gaan we op pad naar de KOA camping in de buurt. Inmiddels
is het droog dus we hebben weer normaal zicht.


Voor de KOA moeten we van de parkway afdraaien en dan staan we voor een tunneltje van 11 voet hoog, en Troy is 13,5 voet hoog. Dat past dus niet, althans we hebben het maar niet geprobeerd. Wat nu te doen... Terug naar Merriwether of verder rijden naar een andere camping buiten de parkway. We zoeken een parking op en besluiten door te rijden naar Tupelo Mississippi. Eline heeft een briljante oplossing voor het ruitenwisserblad, dat zit nu weer vastgeklikt en vastgebonden met flostouw. Je moet er maar opkomen. Maar het werkt wel en de eerste buien daarna kunnen we weer gewoon wissen. Niet veel later begeeft ook de andere wisser het, zelfde probleem en zelfde oplossing; flostouw. Een paar puntjes van deze testdrive zijn wel vermeldenswaard aan El Monte! Niet snel daarna passeren we de staatsgrens naar Alabama en na het oversteken van de Tennessee River komen we al snel in Mississippi.





We zien een bord naar het Tishomingo State Park met campground en gezien het nu bijna donker is, willen we ons geluk hier beproeven. De ranger bij de ingang is al naar huis maar we lezen er dat er plaatsen met stroom en wateraansluiting zijn, top! In het schemer vinden we een mooie plek aan een meertje en Troy wordt achteruit op z'n plek gereden, geleveld, de slide-out uit, stroom eraan en eindelijk tanks vullen met water. Het slangetje om dat mee te doen heeft een wartel aan het eind en dat vult niet zo makkelijk in de dagtank, het levert ons allebei een keer een nat pak op. Ook de "city-aansluiting" werkt, hierbij sluit je waterleiding direkt op de camper aan en heb je gewoon altijd waterdruk. De boiler gaat aan, en Eline kookt een heerlijk maal babi ketjap. De afwas kunnen we doen met heet water uit de kraan en douchen lukt nu ook. Inmiddels is het na tienen dus mooi geweest voor vandaag. Wifi is hier niet, dus zal dit blog later worden gepost. Morgen verder over de Natchez Trace. Gezien we vandaag meer mijlen hebben gemaakt dan gepland was, zien we of we het rustig aan doen of in een dag naar Natchez komen om zodoende later in het schema een dag extra te hebben.woensdag 6 april / dag 4

Het vroege wakker worden zit er nog steeds in, dus op tijd weer onderweg. Eerst getankt, Troy "loopt" 1 liter op 3 km maar tegen een gallonprijs loodvrij usd 1,99 is euro 0,46 per liter is dat nog wel te doen. We tankten 56 gallon / 257 liter met nog een kwarttank vol.
Daarna was de tussenbestemming Bowling Green, waar we bij een RV dealer de boel hebben laten "dewinterizen", en kunnen we nu eindelijk ergens water innemen en gaan gebruiken.
Ook in Bowling Green vonden we de Lost River Cave, waar we met een bootje een onderaardse rivier door de grotten hebben bevaren, indrukwekkend! En dus toch nog grotten gezien in dit karst-gebied.
Op naar de vierde staat in onze 11 states tour, Tennessee. Eerst bij een welcome center wat informatie ingeslagen en geluncht in de camper. De al aanwezige dreigende wolken ontladen zich nu dan toch
met een klap onweer en enorm veel wind. We passeren Nashville en sturen aan op de Natchez Trace Parkway. Dit is een ca. 700 km lange parkweg, die door de National Park Service wordt beheerd en die loopt van Nashville tot aan Natchez in het zuiden van Mississippi. Het is een oude handelsroute en zou zelfs al door de oorspronkelijke amerikaanse inwoners voor de komst van de europeanen zijn gebruikt als route. Langs de weg is veel historie en kun je hier en daar een wandelingetje maken of een park of monument bezoeken. We zijn van plan deze weg tot het eind te volgen. De kilometers moeten we toch maken en dan is het wel zo leuk om een door het landschap en door bossen slingerende weg te volgen zonder vrachtverkeer in plaats van de drukke en monotone interstates. We maken stops bij twee watervallen en worden bij de tweede overvallen door een onweersbui. Einddoel was het Merriwether Park waar een primitieve camping is, of anders een commerciele KOA camping daar in de buurt, zodat we eindelijk water in kunnen nemen. In een van de enorme hoosbuien klapt de linker ruitenwisser dubbel, althans, het blad schiet van de houder... Gelukkig is de voorruit enorm en zie je toch nog wel wat er op de weg gebeurt (dat is hier niet zoveel want we hebben gemiddeld een tegenligger per 20 kilometer). We stoppen in het Merriwether Park op de campground en proberen het blad weer vast te krijgen, maar dat lukt niet zo erg. Helaas is hier op de camping geen watervulpunt en dus gaan we op pad naar de KOA camping in de buurt. Inmiddels is het droog dus we hebben weer normaal zicht. Voor de KOA moeten we van de parkway afdraaien en dan staan we voor een tunneltje van 11 voet hoog, en Troy is 13,5 voet hoog. Dat past dus niet, althans we hebben het maar niet geprobeerd. Wat nu te doen... Terug naar Merriwether of verder rijden naar een andere camping buiten de parkway. We zoeken een parking op en besluiten door te rijden naar Tupelo Mississippi. Eline heeft een briljante oplossing voor het ruitenwisserblad, dat zit nu weer vastgeklikt en vastgebonden met flostouw. Je moet er maar opkomen. Maar het werkt wel en de eerste buien daarna kunnen we weer gewoon wissen. Niet veel later begeeft ook de andere wisser het, zelfde probleem en zelfde oplossing; flostouw. Een paar puntjes van deze testdrive zijn wel vermeldenswaard aan El Monte! Niet snel daarna passeren we de staatsgrens naar Alabama en na het oversteken van de Tennessee River komen we al snel in Mississippi. We zien een bord naar het Tishomingo State Park met campground en gezien het nu bijna donker is, willen we ons geluk hier
beproeven. De ranger bij de ingang is al naar huis maar we lezen er dat er plaatsen met stroom en wateraansluiting zijn, top! In het schemer vinden we een mooie plek aan een meertje en Troy wordt achteruit op z'n plek gereden, geleveld, de slide-out uit, stroom eraan en eindelijk tanks vullen met water. Het slangetje om dat mee te doen heeft een wartel aan het eind en dat vult niet zo makkelijk in de dagtank, het levert ons allebei een keer een nat pak op. Ook de "city-aansluiting" werkt, hierbij sluit je waterleiding direkt op de camper aan en heb je gewoon altijd waterdruk. De boiler gaat aan, en Eline kookt een heerlijk maal babi ketjap. De afwas kunnen we doen met heet water uit de kraan en douchen lukt nu ook. Inmiddels is het na tienen dus mooi geweest voor vandaag. Wifi is hier niet, dus zal dit blog later worden gepost. Morgen verder over de Natchez Trace. Gezien we vandaag meer mijlen hebben gemaakt dan gepland was, zien we of we het rustig aan doen of in een dag naar Natchez komen om zodoende later in het schema een dag extra te hebben.


Het is een oude handelsroute en zou zelfs al door de oorspronkelijke amerikaanse inwoners voor de komst van de europeanen zijn gebruikt als route. Langs de weg is veel historie en kun je hier en daar een wandelingetje maken of een park of monument bezoeken. We zijn van plan deze weg tot het eind
te volgen. De kilometers moeten we toch maken en dan is het wel zo leuk om een door het landschap en door bossen slingerende weg te volgen zonder vrachtverkeer in plaats van de drukke en monotone interstates. We maken stops bij twee watervallen en worden bij de tweede overvallen door een onweersbui.



Einddoel was het Merriwether Park waar een primitieve camping is, of anders een commerciele KOA camping daar in de buurt, zodat we eindelijk water in kunnen nemen. In een van de enorme hoosbuien klapt de linker ruitenwisser dubbel, althans, het blad schiet van de houder...






Gelukkig is de voorruit enorm en zie je toch nog wel wat er op de weg gebeurt (dat is hier niet zoveel want we hebben gemiddeld een tegenligger per 20 kilometer). We stoppen in het Merriwether Park op de campground en proberen het blad weer vast te krijgen, maar dat lukt niet zo erg. Helaas is hier op de camping geen watervulpunt en dus gaan we op pad naar de KOA camping in de buurt. Inmiddels is het droog dus we hebben weer normaal zicht. Voor de KOA moeten we van de parkway afdraaien en dan staan we voor een tunneltje van 11 voet hoog, en Troy is 13,5 voet hoog. Dat past dus niet, althans we hebben het maar niet geprobeerd. Wat nu te doen... Terug naar Merriwether of verder rijden naar een andere camping buiten de parkway. We zoeken een parking op en besluiten door te rijden naar Tupelo Mississippi. Eline heeft een briljante oplossing voor het ruitenwisserblad, dat zit nu weer vastgeklikt en vastgebonden met flostouw. Je moet er maar opkomen. Maar het werkt wel en de eerste buien daarna kunnen we weer gewoon wissen. Niet veel later begeeft ook de andere wisser het, zelfde probleem en zelfde oplossing; flostouw. Een paar puntjes van deze testdrive zijn wel vermeldenswaard aan El Monte! Niet snel daarna passeren we de staatsgrens naar Alabama en na het oversteken van de Tennessee River komen we al snel in Mississippi. We zien een bord naar het Tishomingo State Park met campground en gezien het nu bijna donker is, willen we ons geluk hier beproeven. De ranger bij de ingang is al naar huis maar we lezen er dat er plaatsen met stroom en wateraansluiting zijn, top! In het schemer vinden we een mooie plek aan een meertje en Troy wordt achteruit op z'n plek gereden, geleveld, de slide-out uit, stroom eraan en eindelijk tanks vullen met water. Het slangetje om dat mee te doen heeft een wartel aan het eind en dat vult niet zo makkelijk in de dagtank, het levert ons allebei een keer een nat pak op. Ook de "city-aansluiting" werkt, hierbij sluit je waterleiding direkt op de camper aan en heb je gewoon altijd waterdruk. De boiler gaat aan, en Eline kookt een heerlijk maal babi ketjap. De afwas kunnen we doen met heet water uit de kraan en douchen lukt nu ook. Inmiddels is het na tienen dus mooi geweest voor vandaag. Wifi is hier niet, dus zal dit blog later worden gepost. Morgen verder over de Natchez Trace. Gezien we vandaag meer
mijlen hebben gemaakt dan gepland was, zien we of we het rustig aan doen of in een dag naar Natchez komen om zodoende later in het schema een dag extra te hebben

shortened english translation

still awake early.. first tankstop for Troy, she runs 1 liter every 3 km's however at a gallon price of usd 1,99 we can only but dream of that in europe..
we drive to Bowling Green where we have the RV dewinterized so we now can take in water. We also find Lost River Cave, and take a boattour through the caves, real nice.
onto our fourth state in our 11 state tour. Tennessee. Passed Nashville and we then continue on the Natchez Trace Parkway which runs 444 miles south to Natchez Mississippi. we have some mishap with the frontshield wipers which both come loose but with the ingeneous ideas of my wife we manage to fix them again. all this happened during heavy rain of course. we finally make a stop for the night at Tishomingo state park where we get a site with electricity and water. so we now fill the system in the rv with water and finally can use toilet and take a shower onboard!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 3 / South Dakota

Allebei een prima nacht geslapen. De vermoeidheid won het deze keer van de biologische klok... heerlijk geslapen tot een uur of 6 in de ochtend, dus al 1 uur in de middag in NL. Ontbijten in de lodge kon vanaf 7 uur en was goed verzorgd. We maken kennis met andere Apollo/Star RV huurders, die ook vandaag hun camper ophalen. Twee jonge stellen, allebei straks op weg naar Los Angeles. Rond 8 uur gaan we eens kijken op het naastgelegen terrein van Winnebago. Er is een tijdelijk kantoortje ingericht en we worden ontvangen met koffie en koeken. De andere stellen uit het hotel zitten er ook al. Bijna meteen worden we geholpen met het inchecken en de papierwinkel en na een half uur zijn we op weg naar ons mobiele home voor de komende weken. Het is dit keer de kleinste camper geworden, een 22ft. Maar... voor onze begrippen is het nog een aardig apparaat. bij Winnebago in Forest Ciy, water tanken Ze heet Minnie Winnie, en omdat het dit keer een "kleintje" is, dopen we haar Ieni

Door Navajo Country

We hadden eerst nog het vage idee om de zonsopkomst in de canyon mee te maken echter de vermoeidheid won vannacht. Wel weer vroeg wakker, maar het was al licht... en koud! Voor het eerst doen we de kachel even aan in de camper om op temperatuur te komen. Na het ontbijt ruimen we op, en doen de routine voor vertrek waarbij hier eigenlijk alleen de slide-out wordt ingeschoven. We rijden richting de oost-uitgang van het Park en daarbij rijd je langs de rim met diverse stop- en uitzichtpunten. Ook bezoeken we een museum en ruine van een oude indianen nederzetting en maken de laatste stop in he Park bij Desert View, waar (voor de toeristen) ooit een uitzichttoren is neergezet. Aan de binnenkant is deze beschilderd door indianen, maar het blijft een beetje nep.. De uitzichten blijven magnifiek, bij elke stop weer een andere invalshoek, soms andere kleuren en vormen, het verveelt nooit.. Desert View, Grand Canyon Uiteindelijk rijden we het park uit en kom je meteen in Navajo land

Dinsdag 26 / Woensdag 27 april / dag 24 & 25 - going home

Na een uitgebreid ontbijt in het Hilton LAX hebben we de huurauto ingeleverd en zijn we met de shuttle bus afgezet op het vliegveld. Helaas hadden we al melding van KLM dat de vlucht vertraagd was van 13.45 tot 15.00 uur dus tijd genoeg. Maar met wat inkopen en een Starbucks bezoek ging de tijd redelijk vlot. Uiteindelijk om 15.45 vertrokken. Het blijft een lange zit - na 10 uur en 20 minuten geland op Schiphol waar we werden verwelkomd door onze dochters en a.s. schoonzoon Elco. Net na de middag waren we thuis, eerst maar eens een lekker bakkie koffie en herenigd met de poezen en daarna snel onze hond Abby opgehaald, ook een mooie hereniging! Wel even wennen aan de hollandse weersomstandigheden, zo koud hebben we het daar zelfs 's nachts niet gehad... Kunnen terugkijken op een prachtige vierde Amerika reis, een die zeker voor herhaling vatbaar is! We hebben de nodige mijlen weggedraaid maar het was een mooie ervaring in onze "bus". Heel erg mooi natuurschoon gezien en e