Doorgaan naar hoofdcontent

Dag 7 / Yellowstone

De nachten worden steeds langer, gelukkig! Om zeven uur eruit dit keer. Het ziet er buiten prachtig uit, strak blauwe lucht dus dat belooft een mooie dag te worden. Na het ontbijt wordt de tom-tom ingesteld op Cody, Wyoming. Verwachtte aankomsttijd half twee ‘s middags. Eerste stuk gaat binnendoor naar de I90 West (die hebben we meer gereden) en bij Buffalo verlaten we de interstate om de rest van de route binnendoor te rijden. Highway 16 loopt hier door Big Horn National Forest en de weg gaat meteen de hoogte in, de Big Horn Mountains. We zien steeds meer sneeuw langs de weg en op de velden en in de bossen. Op een gegeven moment is de geruimde sneeuwmuur bijna een meter hoog. We maken een paar mooie foto-stops. 

Onderweg in de Big Horn mountains

Na de bergen een lange afdaling waarbij Eline’s oren behoorlijk protesteren. De mijne ook, zal met onze verkoudheid te maken hebben. We hadden makkelijk aandelen Kleenex kunnen kopen voordat we op pad gingen..
Na een lunch- en tankstop een drie kwartier voor Cody is onze verwachtte aankomsttijd daar inmiddels net na tweeen. Cody ligt op zo’n 100 kilometer voor de oostingang van het Yellowstone National Park. Als stad heeft het met name een dagelijkse rodeo te bieden, maar daar houden we allebei niet van. We besluiten om door te rijden en laten Cody voor wat het is. Zo kunnen we een dagje op het schema winnen. Na de stad zien we op een bord East Entrance: closed…
Bij de Buffalo Bill Dam is een visitorcentrum waar we om advies vragen. 

bij de Buffalo Bill Dam

Men blijkt de oostingang vandaag (de eerste dag dat ‘ie ueberhaupt open is) en morgen van 13.00 tot 18.00 te sluiten vanwege lawine-gevaar op de Sylvan Pass. Na 18.00 uur kunnen we er weer door als het goed is. We besluiten het gokje te nemen. Bij het visitorcentrum is wifi dus werken we de laatste blogs even bij en appen wat met het thuisfront. Daarna zetten we langzaam koers richting Yellowstone. We spotten onderweg nog een verdwaalde bison die zich op het gemak tegen een paaltje op een parkeerplaats staat te scrubben. En wat een geweldig mooie route is dit weer… (val in herhaling geloof ik).
Bij de ingang van het park staan een kleine file van zo’n 10-15 voertuigen te wachten op wat komen gaat. We sluiten aan en net na zessen kunnen we inderdaad het park in. 


De ranger zwaait ons door, voor vanavond is geen entrance fee meer verschuldigd, maar wij hadden sowieso de nationale parken pas. Er wordt nog gewaarschuwd voor wat rommel op en langs de weg. Langzaam rijden we omhoog naar de Sylvan Pass en de sneeuwmuren langs de weg worden steeds hoger. Zo hoog dat ze boven Ienie Minnie Winnie uitsteken! 


Daar waar het lawinegevaar was, word je gemaand door te rijden en voldoende afstand te houden. Een ranger staat er de boel te controleren. Niks aan het handje, prachtige weg. Boven gekomen zie je in het dal Yellowstone lake verschijnen. Langs het meer gekomen zien we opeens een coyote in het besneeuwde veld. Vol in de ankers, de dikke lens op de camera en er een  paar foto’s van kunnen nemen. We zeggen al die jaren al, wanneer zien we eens een coyote, die kan nu dan van de bucketlist!


Maar we willen er best nog meer zien..
Snel daarna komen we bij de Fishing Bridge Campground aan. Er is nog plek voor ons. Ook deze campground is vandaag voor het eerst open. Men is flink bezig geweest met sneeuwruimen. 

op de campground... lekker fris!

De wallen zijn overal metershoog. Desondanks is het gewoon warm. Na een lange dag sluiten we Minnie aan en lopen nog een klein rondje alvorens aan de maaltijd te beginnen en de dag ‘s avonds binnen af te sluiten. We zijn bearproof dus laat maar komen!

+++

The nights are getting a bit longer… Awake at seven. Today’s plan was to drive to Cody Wyoming which is the gateway to Yellowstone National Park. Eta is 13.30 hours. We partially take I90 West and at Buffalo move to highway 16 through the Big Horn Mountains. Lots of snow still in the fields and along the road, upto 1 meter high. We reach Cody 14.00 hrs and actually decide to leave it for what it is. It’s famous for it’s daily rodeo, which we both don’t really dig. By continuing to the park we gain one day on our schedule. A sign next to the road says East Entrance closed… (and it was actually just opened today after the winter). At Buffalo Bill Dam we are informed that from 13.00 to 18.00 hrs the road into the park is closed indeed due to avalanche danger. We decide to sit it out and wait. Just after six we are allowed in and continue via beautiful Sylvan Lake Pass to our campground at Fishing Bridge. Snow along the pass is higher than our Minnie Winnie.. We spot a coyote just before we reach the campground. A nice surprise since in all our travels in the USA we’ve never encountered one. For tonight we are bearproof so let them come!


Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 3 / South Dakota

Allebei een prima nacht geslapen. De vermoeidheid won het deze keer van de biologische klok... heerlijk geslapen tot een uur of 6 in de ochtend, dus al 1 uur in de middag in NL. Ontbijten in de lodge kon vanaf 7 uur en was goed verzorgd. We maken kennis met andere Apollo/Star RV huurders, die ook vandaag hun camper ophalen. Twee jonge stellen, allebei straks op weg naar Los Angeles. Rond 8 uur gaan we eens kijken op het naastgelegen terrein van Winnebago. Er is een tijdelijk kantoortje ingericht en we worden ontvangen met koffie en koeken. De andere stellen uit het hotel zitten er ook al. Bijna meteen worden we geholpen met het inchecken en de papierwinkel en na een half uur zijn we op weg naar ons mobiele home voor de komende weken. Het is dit keer de kleinste camper geworden, een 22ft. Maar... voor onze begrippen is het nog een aardig apparaat. bij Winnebago in Forest Ciy, water tanken Ze heet Minnie Winnie, en omdat het dit keer een "kleintje" is, dopen we haar Ieni

Door Navajo Country

We hadden eerst nog het vage idee om de zonsopkomst in de canyon mee te maken echter de vermoeidheid won vannacht. Wel weer vroeg wakker, maar het was al licht... en koud! Voor het eerst doen we de kachel even aan in de camper om op temperatuur te komen. Na het ontbijt ruimen we op, en doen de routine voor vertrek waarbij hier eigenlijk alleen de slide-out wordt ingeschoven. We rijden richting de oost-uitgang van het Park en daarbij rijd je langs de rim met diverse stop- en uitzichtpunten. Ook bezoeken we een museum en ruine van een oude indianen nederzetting en maken de laatste stop in he Park bij Desert View, waar (voor de toeristen) ooit een uitzichttoren is neergezet. Aan de binnenkant is deze beschilderd door indianen, maar het blijft een beetje nep.. De uitzichten blijven magnifiek, bij elke stop weer een andere invalshoek, soms andere kleuren en vormen, het verveelt nooit.. Desert View, Grand Canyon Uiteindelijk rijden we het park uit en kom je meteen in Navajo land

Dinsdag 26 / Woensdag 27 april / dag 24 & 25 - going home

Na een uitgebreid ontbijt in het Hilton LAX hebben we de huurauto ingeleverd en zijn we met de shuttle bus afgezet op het vliegveld. Helaas hadden we al melding van KLM dat de vlucht vertraagd was van 13.45 tot 15.00 uur dus tijd genoeg. Maar met wat inkopen en een Starbucks bezoek ging de tijd redelijk vlot. Uiteindelijk om 15.45 vertrokken. Het blijft een lange zit - na 10 uur en 20 minuten geland op Schiphol waar we werden verwelkomd door onze dochters en a.s. schoonzoon Elco. Net na de middag waren we thuis, eerst maar eens een lekker bakkie koffie en herenigd met de poezen en daarna snel onze hond Abby opgehaald, ook een mooie hereniging! Wel even wennen aan de hollandse weersomstandigheden, zo koud hebben we het daar zelfs 's nachts niet gehad... Kunnen terugkijken op een prachtige vierde Amerika reis, een die zeker voor herhaling vatbaar is! We hebben de nodige mijlen weggedraaid maar het was een mooie ervaring in onze "bus". Heel erg mooi natuurschoon gezien en e